Galanteria wykonana ze skór odkrytych, barwionych anielinowo. Barwienie tego rodzaju – w odróżnieniu od barwienia powierzchniowego – jest gwarancją najlepszej jakości skór. Różnice pomiędzy obydwoma sposobami wykończenia można zobrazować poprzez odwołanie do przykładu, pierwszy z tych środków pokrywa jedynie powierzchnię, ukrywając jej defekty, drugi z nich przenika w głąb skóry uwydatniając jego naturalne piękno. Niezbędnym wymogiem jest tu jednak dobieranie skór wolnych od wszelkiego rodzaju skaz. Skóry o wykończeniu anielinowym odznaczają się również najlepszymi walorami dotykowymi i wizualnymi. Delikatny połysk nadawany jest w sposób naturalny – podczas procesu prasowania, dzięki czemu w chwycie skóry te pozostają jedwabiście delikatne. Dla porównania – połysk skór barwionych powierzchniowo jest bardziej matowy i sztuczny, w dotyku zaś są one szorstkie i suche.

Uroda skór anielinowych wymaga odpowiedniego sposobu ich traktowania i konserwacji. Należy pamiętać o kilku podstawowych zasadach użytkowania skór.

Przemoczenie skóry. Jeżeli skóry nie są powlekane ciężkim lakierem zabezpieczającym, wykazują obniżony stopień wodoodporności. Deszcz nie wyrządzi jednak szkody, jeśli poddamy je odpowiednio przeprowadzonemu procesowi suszenia. W pierwszym kroku należy wyjąć z wnętrza wszystkie przedmioty. Następnie położyć bądź powiesić i poddać powolnemu suszeniu w miejscu oddalonym od źródeł ciepła (kaloryfery, grzejniki, wentylatory z ciepłym powietrzem). Pamiętajmy, że wpływ gorącego powietrza powoduje, że skóra twardnieje, nadmiernie się wysusza i traci połysk. Po całkowitym wysuszeniu, galanterię ze skóry licowej należy nasmarować kremem przeznaczonym do konserwacji skóry, dzięki czemu odzyska ona pełnię walorów dotykowych. Galanterii zamszowej lub wykonanej z nubuku przywrócimy meszek szczotkując ją po wysuszeniu za pomocą szczotki do zamszu.

Przechowywanie. Podczas przechowywania galanterii należy umieścić ją w pokrowcach zapobiegających wnikaniu kurzu w głąb skóry i nie przygniatać aby się nie odkształcała. Nie zalecamy stosowania pokrowców foliowych, ponieważ nie pozwalają one na wentylację potrzebną dla utrzymania skóry w najlepszej kondycji. Przed przystąpieniem do ponownego użytkowania galanterii zalecamy oczyścić ją z ewentualnego kurzu, a następnie zakonserwować jednym ze środków do tego celu przeznaczonych.

Konserwacja. Dla zachowania dobrego stanu skór należy co pewien czas poddawać je konserwacji za pomocą środków dostępnych na rynkach.

Skóra licowa. W celu usunięcia wynikających z codziennego użytkowania zabrudzeń skóry licowej (skóry z wysokim połyskiem), należy od czasu do czasu przecierać ją szmatką bardzo delikatnie zwilżoną wodą. Aby utrzymać delikatność i miękkość skóry oraz charakterystyczny dla niej poziom naturalnego natłuszczenia, należy co pewien czas zastosować krem pielęgnacyjny do zastosowań do skóry. Krem należy nakładać miękką szmatką i rozprowadzać łagodnymi, okrężnymi ruchami.

Zamsz i nubuk. Aby skutecznie ochronić przed zabrudzeniami galanterię z zamszu i nubuku, zalecamy przed pierwszym użyciem zabezpieczyć ją sprayem ochronnym dostępnym na rynkach. Pojemnik ze sprayem należy trzymać w odległości ok. 25-30 cm od galanterii, spryskując je delikatnie i dokładnie. Nie wolno przy tym dopuścić do przemoczenia skóry. Zabieg ten należy powtórzyć po odczekaniu do całkowitego wyschnięcia. W celu zagwarantowania trwałego zabezpieczenia, zaleca się spryskiwanie co 2-3 miesiące (w zależności od częstotliwości użytkowania). Warto również przywracać meszek przy użyciu szmatki lub szczoteczki do zamszu.

Ciężkie zabrudzenia. Zaschnięte zabrudzenia oraz głębokie plamy powinny być usuwane w profesjonalnych pralniach chemicznych specjalizujących się w czyszczeniu skóry i zamszu.

Często pojawia się pytanie czy termin, którym producent opisuje materiał rzeczywiście może być i został zastosowany. Szczególnie przy sprzedaży wysyłkowej lub dużych promocjach „skóra” jest często błędnie zadeklarowana. Klient może mieć wątpliwość czy ten materiał to faktycznie jest „prawdziwa skóra”.

SKÓRA SAFFIANO to innowacyjny materiał, który rozsławiony został kilka sezonów temu przez dom mody Prada. Ta fakturowana skóra jest niezwykle wytrzymała i odporna na zarysowania, a co za tym idzie służy o wiele dłużej niż ta tradycyjnie wyprawiana. Po raz pierwszy użyta została przez wcześniej wspomniany dom mody Prada w jego luksusowej linii torebek, które szybko zyskały popularność, a marka opatentowała to nowoczesne wykończenie. Skóra saffiano swoją niezwykłość zawdzięcza specjalnemu procesowi, któremu poddawana jest na ostatnim etapie produkcji. Wkładana jest do specjalnej maszyny, która rozgrzana do 74 stopni wytłacza na niej charakterystyczny, subtelny kratkowany wzór. Następnie skórę pokrywa się warstwą wosku, która dodatkowo zabezpiecza jej powierzchnię i sprawia, że jest odporna na wodę, zabrudzenia i zarysowania. Oryginalna skóra Saffiano to skóra cielęca, jednak obecnie coraz częściej stosuje się ten rodzaj wykończenia na innych rodzajach materiału, również na tak zwanej skórze ekologicznej. Zastosowanie tego typu wykończenia na torebkach czy dodatkach nadaje im luksusowego wyglądu oraz podnosi ich walory użytkowe. Obecnie ze skóry Saffiano najczęściej wytwarzane są torebki, jednak nie brakuje także innych dodatków takich jak portfele, etui na dokumenty czy laptopa, a nawet i biżuteria. Wszystkie te produkty dzięki charakterystycznemu wykończeniu prezentują się niezwykle stylowo i luksusowo oraz stanowią doskonały dodatek do eleganckich stylizacji. Są także doskonałą propozycją dla osób, które cenią sobie wysoką jakość i funkcjonalność noszonych akcesoriów, ponieważ przez długi czas wyglądać będą doskonale i nie zniszczą się tak szybko, jak wyroby z innego typu materiałów. SKÓRY CIELĘCE Miękkie i posiadające delikatny rysunek lica. SKÓRY KOZIE Najcieńsze i zarazem bardzo szlachetne skóry. Delikatne i wytrzymałe, posiadające lico o ładnym rysunku, wyraźniejszym i trwalszym od skór cielęcych. SKÓRY BYDLĘCE Wysokiej jakości skóry, których lico jest gładkie i ścisłe. Skóry te odpowiednio wyprawione, są w wyczuwalny sposób miękkie i sprężyste. SKÓRY LICOWE NATURALNE Są to skóry w których pozostawiono naturalne lico skóry. Można je rozpoznać po naturalnych porach, które pozostały po usunięciu włosa ze skóry surowej. SKÓRY LICOWE KORYGOWANE W skórach tych warstwa licowa jest zeszlifowana, a na jej miejsce zastępuje nałożona sztuczna powłoka oparta na żywicach, kilka  warstw lakieru nadający skórom równy lustrzany połysk. NUBUKI W odróżnieniu od skór welurowych wykończone są one od strony lica poprzez delikatne oszlifowanie jego naturalnego uziarnienia w celu otrzymania matowego w wyglądzie i aksamitnego w dotyku wykończenia. WELURY są wykończone od strony mizdry przez szlifowanie jej włókien. Posiadają włókno miękkie, gęste i mięsiste o wyglądzie aksamitnym. Najlepsze gatunkowo są welury kozie i cielęce. DWOINY otrzymywane są poprzez przepołowienie skóry równolegle do warstwy licowej.

Skóra jest naturalnym materiałem, który jest przetwarzany głównie na obuwie, meble i tapicerkę samochodową, ubrania i torby. Każdego roku produkuje się około 500.000 ton skóry, to jest około 1,5 mld metrów kwadratowych. Jeden gram skóry ma do 300 m kw. powierzchni wewnętrznej, ponieważ jej cienkie włókna są bardzo ze sobą powiązane. Przez to skóra ma wysoką odporność na rozrywanie i zginanie, jest odporna na procesy starzenia się i na temperaturę. Może wchłonąć do 30% wody, bez bycia „mokrym”. Skóra także pochłania wilgoć i może oddać ją na zewnątrz.

Z czego składa się skóra? Skóra składa się z włókien kolagenowych (białka). Włókna te są ze sobą związane. Na każde włókno kolagenowe składa się do dwóch milionów fibryli. Nawet jednak w obrębie jednej skóry może występować różnica w gęstości splotów włókien. Luźna struktura włókien jest dużo mniej wytrzymała na pękanie niż zwarta struktura.

Trochę historii. Skóra towarzyszy ludzkości od początku jej istnienia. Skóry upolowanych zwierząt w postaci odzieży, obuwia, butów lub jako ściany namiotów dawały ochronę przed chłodem i wilgocią. Ze skóry były zrobione rzemienie służące do przytwierdzania narzędzi, odzieży i broni. Obecnie w większość skóra jest wykonana ze zwierząt, które służą jako pokarm. Najczęściej skóra jest pozyskiwana z bydła, kóz, owiec lub świń. Skóra jest  zabezpieczona przed procesami gnilnymi za pomocą garbowania skóry. Proces garbowania został prawdopodobnie odkryty przypadkowo. Początkowo, skórki były odmięśniane, suszone i nacierane tłuszczami i olejami w celu ich zabezpieczenia przed czynnikami zewnętrznymi i nadaniu im wodoodporności. W pewnym momencie ktoś musiał odkryć, że skóry zwierząt, które pozostają przez długi czas w wodzie z określonymi szczątkami roślin przejmują z nich rozpuszczone w wodzie garbniki i stają się przez to zakonserwowane. Pozwoliło to na opracowanie zaawansowanych procesów garbowania, które czynią ze skóry produkt trwały i wytrzymały. W IX wieku wynalezienie bardzo krótkotrwałego procesu garbowania chromowego pozwoliło na uprzemysłowienie produkcji skór. Dzisiaj garbarze oferują nieskończenie wiele rodzajów wykończeń i kolorów skóry.